Podcast Erik Dannenberg over impact mensbeeld op beleid

Tegen beter weten in kun je een compleet verkeerd beeld hebben van iemand anders. Daar moet je als mens mee uitkijken, maar zeker ook als overheid. Want verkeerde aannames kunnen leiden tot beleid waarbij je de plank misslaat. Welk mensbeeld zou leidend moeten zijn? En hoe kan beleid beter aansluiten bij de behoeften van burgers, ondanks of dankzij deze mensbeelden? Hierover sprak Divosa-voorzitter Erik Dannenberg (in zijn functie als raadslid van de Raad voor de Volksgezondheid) met Nationale ombudsman Reinier van Zutphen.

Hij deed dat in de podcast ‘De burger kan niet langer wachten’ van Raadbaak, een community van en voor maatschappelijke professionals die in contact staan met burgers met een hulpvraag. 

Volgens Erik Dannenberg zijn Nederlandse wetten nogal eens op verschillende mensbeelden gebaseerd: in het ene geval ben je zelfredzaam, in het andere geval totaal niet. Terwijl het om een en dezelfde mens gaat. Beter zou zijn om de uitvoeringspraktijk leidend te maken: kijk wie je voor je hebt, laat mensen zelf meedenken over oplossingen en kijk hoe je mensen kunt uitdagen tot maximale zelfstandigheid.

Praktijkvoorbeeld

In de podcast vertelt Erik Dannenberg over een gezin dat ontregeld raakte door een grootmoeder die in huis werd gehaald en vervolgens ging dementeren. Er speelden diverse problemen waaraan diverse hulpverleners te pas kwamen, ieder vanuit een eigen regime. Goed bedoeld, maar het werkte niet. De vraag wat het gezin nou nodig had, werd niet gesteld. Hoe het beter kan, laat bijvoorbeeld de nieuwe inburgeringswet zien. Dat is een wet op hoofdlijnen met lagere wetgeving eronder die eenvoudiger kan worden aangepast. ‘Dat is een mooi tegenwicht: een lerend systeem waarbij je elkaar scherp houdt.’