Inburgering in opvang kan beter, urgentie ligt bij huisvesting statushouders

Veel statushouders verblijven veel langer op een asielopvanglocatie dan eigenlijk zou moeten. Daarbij lukt het locaties vaak niet om een voorbereidende inburgeringscursus aan te bieden. Het duurt onnodig lang voordat statushouders volwaardig kunnen meedoen in de samenleving. Dat blijkt uit onderzoek van de Inspectie Justitie en Veiligheid en Toezicht Sociaal Domein. Divosa herkent de signalen en wijst er net als de Inspectie zelf op dat er nog meer speelt, met name op het gebied van huisvesting.

De uitstroom van statushouders naar gemeenten is nu al een probleem en als de plannen van minister Keijzer om statushouders geen voorrang meer te geven op huurwoningen doorgaan, wordt dit probleem nog groter. De Inspectie dringt aan op maatregelen die een structurele uitstroom mogelijk maken. Daarnaast moet het kabinet meer geld beschikbaar stellen, zodat de begeleiding van statushouders op orde komt. 

Voorinburgering in opvanglocatie

Het COA heeft de mogelijkheid om statushouders die nog in hun opvangcentra wonen alvast voor te bereiden op hun inburgering terwijl zij wachten op een woning in een gemeente. Maar het COA kampt met een gebrek aan taaldocenten, er zijn te weinig rustige studieruimtes en begeleiding naar vrijwilligerswerk ontbreekt vaak. Slechts één op de tien opvangcentra biedt een voorbereidende cursus aan. 

Inburgering blijft achter door wachttijd

Volgens Divosa zorgt een langere wachttijd ervoor dat inburgering en daarmee integratie achterblijft. Dit kan uiteindelijk leiden tot belemmeringen in hun deelname aan de samenleving, zoals beperkte toegang tot werk en onderwijs. Dit vergroot het risico op sociaal isolement, ongelijkheid en afhankelijkheid van sociale voorzieningen. Daarnaast kan het leiden tot verminderde sociale cohesie en spanningen binnen gemeenschappen, wat de maatschappelijke samenhang en wederzijds begrip onder druk zet.

Tevens is het inburgeringsstelsel volledig afhankelijk van de taakstelling en daarmee de eerlijke spreiding van statushouders over het land. Zonder voldoende huisvestingsmogelijkheden verliezen de koppelingen tussen COA, statushouders en gemeenten hun waarde.