Wanneer rondkomen niet vanzelfsprekend is

Gemeenten proberen met maatwerk vanuit het armoede- en minimabeleid te voorkomen dat mensen met een laag inkomen en hun kinderen volledig aan de kant komen te staan.

Bijvoorbeeld met kindpakketten, een bijdrage voor sporten en cultuur, kwijtschelding van gemeentebelastingen, collectieve zorgverzekeringen en bijzondere bijstand. Ook bieden ze ondersteuning bij het vinden en behouden van werk.

Doekje voor het bloeden

Gezinnen met een hoger inkomen en hoge vaste lasten komen echter niet in aanmerking voor gemeentelijk armoede- of minimabeleid, omdat deze regelingen zich, net als de toeslagen vanuit het Rijk, richten op ondersteuning voor mensen met een laag inkomen.

Hoezeer gemeenten ook hun best doen om kinderen te behoeden voor de gevolgen van financiële tekorten in het gezin, meer dan een doekje voor het bloeden is het niet. De echte oplossing vraagt om effectief inkomensbeleid en de garantie van bestaanszekerheid.