Handreiking Inburgeringsplichtige gezinsmigranten

Gemeenten hebben een beperktere rol bij de inburgering van gezinsmigranten, dan bij asielstatushouders. De redenering hierachter is dat de startpositie van gezinsmigranten in Nederland wezenlijk anders is dan die van asielstatushouders. Voor gezinsmigranten geldt dat zij de weloverwogen keuze hebben gemaakt om naar Nederland te verhuizen om zich te vestigen bij hun referent. Zij hebben zich voorbereid op hun komst en verplichtingen in Nederland. Zo hebben zij, met uitzondering van migranten uit enkele landen, het Basisexamen inburgering in het buitenland afgelegd. Daardoor hebben zij veelal al enige kennis van de Nederlandse taal (op niveau A1) als zij starten met hun inburgeringstraject in Nederland.

De groep gezinsmigranten is niettemin heel divers, naar bijvoorbeeld opleidingsniveau, werkervaring en doenvermogen. Wel kunnen zij vaak beschikken over het netwerk van de partner die reeds geworteld is in de Nederlandse samenleving en die over een (voldoende hoog) inkomen beschikt.

Ondanks hun andere startpositie, vindt de overheid het wel belangrijk dat gezinsmigranten gedurende hun inburgeringstraject steun en begeleiding krijgen. Om die reden hebben gemeenten een taak in het begeleiden van deze groepen inburgeringsplichtigen tijdens hun inburgeringstraject.

Hieronder is aangegeven welke inburgeringsonderdelen gemeenten moeten aanbieden aan gezinsmigranten en asielstatushouders. Gezinsmigranten krijgen geen aanbod voor maatschappelijke begeleiding en ook de ontzorging geldt niet voor gezinsmigranten. Van de referent wordt verwacht dat hij of zij de gezinsmigrant ondersteunt bij het wegwijs worden in Nederland.

Tabel 1: Aanbod inburgering aan asielstatushouders en gezinsmigranten