Divosa Museum: 90 jaar sociaal domein

Te korte gesprekken, te veel verschillende contactpersonen. Zo omschrijft de werkloze chef van een schoonmaakbedrijf zijn ervaringen met de sociale dienst in 1975. ‘Dat je dus niet een mens bent, maar gewoon een klant.’ Zijn ervaring en die van vele andere mensen met een bijstandsuitkering werden opgetekend in een rapport, dat deel uitmaakt van een groot onderzoek naar de taken en de rol van de gemeentelijke sociale dienst.

De medewerkers van de sociale dienst zeggen best anders te willen: tachtig procent van de contactambtenaren – de uitvoerend professionals van 1975 – zou graag meer tijd besteden aan de sociale omstandigheden en vijfenzeventig procent aan het opsporen van niet-financiële noden, maar ze hebben die tijd niet. 

Een voormalige middenstander: 'En daar sta je dan. Dan kom je op de sociale dienst en daar word je dan behandeld als iemand die een normale aanvraag doet. Dan zeggen ze niet van 'kerel, red je het? Hebben je kinderen te eten? Hoe zit het met je huur, gas en licht?' Dat vragen ze helemaal niet.’

Wat waren de aanbevelingen in het rapport uit 1978? ‘De kliënt vraagt begrip. Nodig is een intake die naast financiële steun ook morele steun biedt. Daarom pleiten de onderzoekers ervoor dat de contactambtenaar alle ruimte moet krijgen, omdat deze de brug is tussen cliënt en organisatie, en er nu eenmaal besloten is dat ‘we de kliënt centraal willen stellen’.