Pilots inburgering van start tot finish, deel 1: Vrouwelijke nareizigers en gezinsmigranten

‘Ik hoop dat we met deze pilot de positie van de vrouwen kunnen verbeteren.’ Met deze zin besloot Marieke Heusinkveld haar interview aan de start van het programma Powervrouwen van de gemeenten Berkelland en Bronckhorst. Terugblikkend op die uitspraak zegt Heusinkveld dat dat over het algemeen goed gelukt is. ‘Al zijn de verschillen tussen vrouwen groot.’

Wat empowerment is, dat is voor elke vrouw anders. Heusinkveld legt uit: ‘De ene vrouw is al blij omdat ze haar financiën onder controle heeft, de ander heeft een MBO-3 opleiding en een vast contract. Op ieder niveau zijn dat gewoon goede stappen.’ Als vervolg op de pilot heeft gemeente Berkelland inmiddels Powervrouwen 2 gestart: een begeleidings- en trainingsgroep met acht Eritrese vrouwen. Hierbij zijn de onderwerpen en lessen uit de pilot overgenomen.

Onzekerheden wegnemen

In november en december van 2019 is de pilot begonnen met groepsbijeenkomsten, met de nadruk op empowerment.  Vanaf januari 2020 volgde de een-op-een begeleiding door de jobcoaches. Dat gebeurde vaak bij de deelneemsters thuis, om een vertrouwensrelatie op te bouwen.

‘De jobcoaches kijken of er in de privésituatie belemmeringen zijn, waardoor vrouwen niet toekomen aan werk of een opleiding’, vertelt Heusinkveld. ‘Sommige vrouwen hadden bijvoorbeeld geen toegang tot een bankrekening. De jobcoaches stimuleren vrouwen om daar thuis over in gesprek te gaan. Zo hebben weerstand omgezet naar positieve energie.’

Een-op-een contact

Die vertrouwensrelatie met de jobcoach bleek erg belangrijk tijdens de pilot. ‘Natuurlijk hebben we voorafgaand aan het programma een papieren brief gestuurd naar de deelnemers. Maar als je opeens een brief krijgt van de gemeente, denk je ook: wat is dit nou? We hebben de deelneemsters daarom ook nagebeld en zijn we bij hen thuis langsgegaan. Met een-op-een begeleiding, de inzet van tolken en door goed de tijd te nemen hebben we het een stuk concreter kunnen maken.’

Gedurende het hele traject was die persoonlijke begeleiding van enorme toegevoegde waarde. Toch vindt Heusinkveld het spannend om te zeggen of ze deze begeleiding door kunnen zetten naar de nieuwe wet. ‘Die een-op-een begeleiding is hartstikke duur, en de financiën zijn binnen de wet al krap. Dat wordt dus echt een puzzel.’

Korte lijntjes

Bij het programma zijn ook klantmanagers/consulenten betrokken om mensen te stimuleren bij het vinden van werk. Zij kunnen een goede aanvulling zijn op het inburgeringstraject, maar het kan ook botsen. ‘Tijdens zo’n traject moet je oppassen dat de klantmanager en de jobcoach niet langs elkaar heen gaan werken’, legt Heusinkveld uit. ‘Bijvoorbeeld dat de klantmanager denkt: ik heb een baan gevonden, terwijl de statushouder met de jobcoach net een heel ander gesprek heeft gevoerd.’

Volgens Heusinkveld heeft een regisseur statushouders vanuit de sociale dienst daar goed bij geholpen. ‘Bij ons dreigde zo’n dubbeling te ontstaan. De regisseur heeft dat kunnen voorkomen. Voor ons was dit een duidelijke les: zorg in de nieuwe wet voor korte lijntjes tussen de klantmanagers en jobcoaches en dat er één lijn is in de begeleiding.’