Ondermijnende criminaliteit en het sociaal domein: De naïviteit voorbij
Laatste update:1 Bewustwording
Ervaringsverhaal: Jeffrey: Jong, dakloos en geldezel
Snel geld verdienen, in één klap zou hij van zijn schulden af zijn. De 21-jarige Jeffrey gelooft de mooie woorden van zijn vriend ‘van de straat’ meteen.
Een leven zonder schulden... Misschien kan hij dan weer wat op gaan bouwen, een vaste woonplek vinden en een uitkering aanvragen? Jeffrey bivakkeert al maanden bij vrienden op de bank, maar zij zijn hem en zijn geblow zat. Met school – de mbo-opleiding zorg en welzijn – was hij al een tijd geleden gestopt. Hij moet nog weleens denken aan zijn mentor Chiel, die was best aardig geweest. Voor een leraar dan. Maar die tijd is voorbij.
Jeffrey zit diep in de problemen, geen huis, geen werk, geen inkomen. Hij ziet geen andere uitweg. Als een vriend hem gouden bergen belooft, ziet hij dat als een buitenkans. Hij geeft hem zonder aarzelen zijn pas en pincode. Wat ze precies gaan doen, weet hij niet. Iets met geld witwassen. Het gaat in ieder geval veel opleveren. De opbrengst gaan ze samen delen.
En inderdaad, via de computer bij de bibliotheek ziet hij dat er 17 duizend euro wordt bijgeschreven op z’n rekening. Yes. Hij probeert zijn vriend te bereiken, maar zonder resultaat. Een dag later is dat geld weer opgenomen. Zijn vriend blijft onbereikbaar en buiten schot. Jeffrey mag nu voor de rechter verschijnen. De komende vijf jaar mag hij geen bankrekening meer openen.
Snel geld
Jaouad Najih, jongerenwerker AM Supportteam in Arnhem: ‘Ik ken dit soort jongens als Jeffrey. Ze zien geen uitweg en kiezen voor het snelle geld. Het is daarom belangrijk dat er mensen in de omgeving van deze jongeren zijn die een ander perspectief bieden, mensen die verder kijken dan zijn problemen, die in hem geloven, die zijn talenten zien. Net zoals deze jongens worden geronseld voor de criminaliteit, moeten ze worden ‘geronseld’ voor de goede zaak. Dit vraagt echt om outreachend jongerenwerk, je moet zijn waar deze jongeren zijn, je moet de taal spreken en proberen deze jongeren aan je te binden. Dat vraagt tijd en aandacht. Maar dan kun je bruggen slaan; met school, met andere jongens in de wijk, met rolmodellen.’