Wijzigingenoverzicht nieuwe Wet inburgering

De maatschappelijke begeleiding van statushouders bestaat uit twee componenten:

• praktische hulp bij het regelen van de basisvoorzieningen;
• voorlichting over de basisvoorzieningen in de Nederlandse samenleving.

Gemeenten kunnen grotendeels zelf bepalen hoe zij deze begeleiding vormgeven en hoe lang zij die bieden. Gemeenten dienen maatwerk te leveren en de begeleiding af te stemmen op de behoeften en persoonlijke situatie van de asielstatushouder, waarbij ze de ruimte hebben om aan te sluiten op de lokale behoefte en andere onderdelen van de inburgering.

De maatschappelijke begeleiding van statushouders bestaat uit minder verplichte componenten dan in het huidige inburgeringsstelsel; een aantal componenten, bijvoorbeeld de hulp bij het starten van de inburgering, wordt namelijk onderdeel van het persoonlijk Plan Inburgering en Participatie (PIP) en het financieel ontzorgen.

Praktische hulp bij het regelen van de basisvoorzieningen

In deze component staat de begeleiding en ondersteuning van statushouders bij het regelen van praktische zaken centraal. Hierbij is in ieder geval aandacht voor wonen, zorg, werk, inkomen, verzekeringen en onderwijs. Denk aan het openen van een bankrekening of het aanvragen van een uitkering of een verzekering. Ook de kennismaking met de lokale woonomgeving hoort hierbij, zodat statushouders wegwijs worden in hun nieuwe woonplaats en zelfstandig kunnen deelnemen aan de samenleving.

Voorlichting over de basisvoorzieningen

In deze component staat de voorlichting aan statushouders over de basisvoorzieningen centraal – denk aan thema’s als wonen, zorg, werk, inkomen, onderwijs en opvoeding. Daarnaast is er aandacht voor de kennismaking met maatschappelijke organisaties, zoals scholen en zorg- en welzijnsorganisaties. Gemeenten kunnen een koppeling maken met de (verplichte) activiteit of excursie in het participatieverklaringstraject (PVT).