Overslaan en naar de inhoud gaan

Bundel ‘Een radicale omkering in het sociaal domein’

Laatste update:

4 Ieder het zijne bieden

4.1 Optimale dienstverlening voor relatief eenvoudige vragen

Dienstverlening gaat heel vaak over het eerste contact van de burger met de overheid. En omdat de meeste vragen van burgers relatief makkelijk te beantwoorden zijn, denken steeds meer gemeenten voor deze vragen in dienstverleningsconcepten. Zo heeft Drechtsteden een hospitality-aanpak ontwikkeld (zie kader).

Dienstverlening in Drechtsteden

Mede naar aanleiding van de film ‘I Daniel Blake’ is de Sociale Dienst Drechtsteden zich gaan verdiepen in de leefwereld van de klant. Toenmalig directeur Yvonne Bieshaar (tegenwoordig directeur sociaal domein in Eindhoven) vertelde daarover aan Sprank (1): ‘Welke route doorloopt iemand als hij bijvoorbeeld werkloos wordt? Of als hij een vraag heeft over een brief van de Belastingdienst? Wat maakt hij dan mee? En hoe bang zijn ze voor ons? Toen zijn we wel geschrokken: de sociale dienst werd als heel kil ervaren.’

Medewerkers kwamen toen met het idee de balies af te breken en de klanten een cappuccino aan te bieden, met een hartje in het schuim. Achterliggend idee: als de dienstverlening door de klant als goed wordt ervaren, is die ook effectiever. Het wordt dan makkelijker de klant te motiveren en er zijn minder klachten. ‘De sociale dienst voert een aantal wetten uit en zorgt voor inkomen. Maar dat is niet de kern van de dienstverlening. Dat is de klant op weg helpen naar zelfstandigheid in een goed gesprek.’

Begripvolle overheid

In het meerjarenplan 2020-2024 over de dienstverlening in de Drechtsteden staat in vetgedrukte letters te lezen: ‘zorg er alsjeblieft voor dat ook ambtenaren die niet aan de balie werken dienstverlenend zijn, dus gewoon terugbellen en goed helpen.’ (2) En we lezen: ‘De ingewikkelde samenleving vraagt een eerlijke en begripvolle overheid met menselijke maat. Iedere inwoner heeft daarin zijn eigen behoefte. Daarop inspelen, is de rode draad van onze dienstverlening de komende jaren.’

Ook in steeds meer andere gemeenten gaat de aandacht uit naar een gevoelvolle benadering van burgers.

Hoe het niet moet

Nationale ombudsman Reinier van Zutphen weet uit de onderzoeken die zijn instituut verricht en uit de vragen en klachten van burgers die hij binnenkrijgt, dat het nog niet altijd goed gaat met die menselijke maat. Uit een interview in Sprank (3): 'Mensen die in een echtscheiding verwikkeld zijn en van de schuldhulpverlening te horen krijgen: kom maar terug als je vermogens- en inkomenspositie helder is. Een echtscheidingsprocedure duurt zomaar anderhalf jaar, en ondertussen stapelen de schulden zich op. Vrouwen in een blijf-van-mijn-lijfhuis die een kopie van hun paspoort en hun complete financiële administratie moeten overleggen – documenten die bij hun ex liggen, in een huis dat ze hals over kop hebben verlaten.’

En uit een van de 100 gesprekken die Divosa elk jaar in het hele land voert met beslissers in het sociaal domein, tekenen we bij monde van een leidinggevende op: ‘We hadden een herindeling gehad en nog niet alles was op orde, ook de betaling van uitkeringen niet. De afdeling inkomen meldde dat die met twee dagen vertraging zouden worden overgemaakt. Wij vonden dat dit echt niet kon, maar kregen het niet voor elkaar de afdeling daarvan te overtuigen. Later deed dit zich nog een keer voor. Toen hebben we gezegd: ‘Nu gaan jullie zelf iedereen maar bellen. Daarvan zijn de medewerkers toen zo geschrokken … Daarna is het nooit meer gebeurd.’ (4)

Kijk wat er écht aan de hand is

Van Zutphen pleit ervoor dat gemeenten goed nadenken over wat er op dát moment met mensen aan de hand is en wat zij wel of niet kunnen. ‘Mentaal, fysiek of simpelweg praktisch.’ Een belangrijke rol is hierbij weggelegd voor de gemeentebestuurders, zegt hij, aangezien zij uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor hun burgers. Zij moeten hun medewerkers dus niet afrekenen op het aantal vinkjes, maar op het aantal mensen dat ze hebben geholpen. ‘Geef je medewerkers de ruimte, zeg tegen hen: pak de telefoon, ga eens langs, kijk wat er écht aan de hand is.’

In Zoetermeer nemen ze dat kijken letterlijk. Door het opnemen en terugkijken van de gesprekken die professionals in de spreekkamer met burgers voeren, leren zij (professional én burger) precies wanneer ze op hun best zijn (zie kader).

Van kijken naar zien in Zoetermeer (5)

‘We weten al dat goed contact tussen klantmanager en burger het grootste verschil maakt, zegt Cyril Tholen, manager sociaal domein bij de gemeente Zoetermeer. ‘Aandacht werkt. Maar hoe doe je dat dan precies?’ Toen hij onderzoeker Lineke van Hal van het Verwey-Jonker Instituut hoorde vertellen over de veelbelovende resultaten van video stimulated recall, was hij direct geïnteresseerd. Videobeelden leveren letterlijk meer zicht op wat er in de spreekkamer gebeurt en hoe dat beter kan.

De opzet is eenvoudig: klantmanagers vragen aan de burger of hun gesprek gefilmd mag worden. Zo ja, dan gaat de videocamera aan. Tholen benadrukt dat de spreekkamer een veilige haven is. ‘De opnames dienen nooit als bewijsmateriaal, ook niet voor functioneringsgesprekken.’ En burgers kunnen achteraf eventueel aangeven dat de opnames toch niet gebruikt mogen worden.

Al snel tijdens het project blijkt dat het merendeel van de burgers wel openstaat voor opnames en feedback. Ze vinden het prettig om te zien hoe ze overkomen, voelen zich erdoor gesterkt en gezien. En ook bij de klantmanagers smelt de gêne en het gevoel van kwetsbaarheid verrassend snel. ‘Op een zeker moment is het bekijken van videobeelden hetzelfde als in de spiegel kijken’, ervaart klantmanager Marcia de Vries. ‘Het helpt dat we hier ook gerust fouten mogen maken.’

Onderzoeker Van Hal: ‘Als je het ziet, kun je beter woorden geven aan wat je doet.’ En manager Tholen concludeert: ‘Dit geeft ruimte om het ‘werken met aandacht’ precies toe te passen, zodat meer mensen er profijt van hebben. […] Het geeft een mooie impuls aan vakmanschap in de hele organisatie. (6)

Vooruit denken

Ook door vooruit te denken, door problemen op te lossen nog voor ze ontstaan, kun je kwaliteit leveren. Dat is bijvoorbeeld de werkwijze van de samenwerkende gemeenten Huizen, Blaricum, Laren en Eemnes, die op hun beurt de samenwerking opzoeken met onder meer welzijnsinstellingen, (jeugd)zorgaanbieders, huisartsen, scholen, kerken en maatschappelijke instellingen. (7)

Een van de teams is gespecialiseerd in alle hulp en dienstverlening aan inwoners onder de 27 jaar, van Wmo en Jeugdwet tot Participatiewet. Een bewuste keuze, omdat ze hiermee een zachte landing na de 18de verjaardag kunnen realiseren. ‘We zien het aankomen, dus we kunnen de overgang zo soepel mogelijk maken’, zegt consulent Lola Rabinig. ‘Wacht je een half jaar, dan ben je vaak te laat. We willen niemand de dupe laten worden. Voordeel is natuurlijk ook dat we zelf minder reparatiewerk hebben.’ Jeroen Bigot, afdelingshoofd maatschappelijke zaken in Huizen: ‘We doen niet zoveel als we mógen, maar zoveel als we kunnen.’

En terugkijken

Natuurlijk is het óók waardevol om terug te kijken en je werkwijze te evalueren. Bijvoorbeeld door de bezwaar- en beroepsprocedures in jouw sociaal domein te analyseren en daar als organisatie en professional van te leren. Relevant, want met name over besluiten binnen de Participatiewet (en dan voornamelijk over de bijstandsuitkering) en Wmo tekenen burgers geregeld bezwaar aan, bleek in 2018 uit onderzoek door Binnenlands Bestuur. (8)

Supermens

‘De klantmanager (lees: professional in het sociaal domein, red.) moet eigenlijk een supermens zijn’, vat onderzoeker Ranu Sewdas bovenstaande mooi samen. ‘Hij of zij moet gastvrij zijn, deskundig, oprechte aandacht geven, respect tonen en geen vooroordelen hebben. Maar vooral komt het erop neer dat de burger echt gezien en gehoord wil worden. We weten dit eigenlijk wel, maar we hebben dit zeker niet altijd op het netvlies.’ (9)

Voetnoten

  1. 'Een latte macchiato terwijl u wacht'. In: Sprank 1/2018.
  2. Meerjarenplan Dienstverlening Drechtsteden 2020-2024, pagina 32. Dienstverlening Drechtsteden, maart 2020. 
  3. 'De overheid moet weer gaan zorgen voor haar burgers'. In: Sprank 7/2018.
  4. Anoniem. 100 gesprekken. 2019, Divosa.
  5. Van kijken naar zien. Project in het kader van programma Vakkundig aan het werk. 
  6. ’Videobeelden als leerzame vakspiegels'. Verhaal over project in het kader van Vakkundig aan het werk. 2020, Divosa.
  7. 'Met zachte hand en boerenverstand'. In: Trots op je vak, special Slim samenwerken. 2019, Divosa.
  8. Meeste bezwaren over sociaal domein. In: Binnenlands Bestuur.
  9. 'Burgers en professionals denken mee over keuzehulp'. Verhaal over project in het kader van Vakkundig aan het werk. 2020, Divosa.